Veilig geland

Het zat niet mee op Schiphol. Door de koud in ons kikkerlandje stond er nog wat ijs op de vleugels. Dit moest er natuurlijk afgehaald worden, eerder konden we niet de lucht in. Vervolgens moesten we nog wachten op een derde extra piloot, een reserve. Uiteindelijk was alles geregeld en kon het taxiën beginnen. Eindelijk gingen we op weg naar de startbaan. Al snel deed zich een volgend probleem voor, er was een ander vliegtuig naast de baan gegleden, gegleden ja. Het was spekglad geworden. Wij waren het volgende toestel in de rij en moesten dus wachten op assistentie om het toestel te kunnen passeren. Dat is gelukt en na een vertraging van bijna twee uur, ging ik half elf toch eindelijk de lucht in.

Terwijl ik dit eerst stuk schrijf zit ik al bijna vier en een half uur in het vliegtuig. De vlucht verloopt tot nu toe voorspoedig. Nog weinig turbulentie gehad en gelukkig ook geen tegenslagen meer gehad. Boven de wolken is het altijd en ik kan dat bevestigen. Enerzijds de straal blauwe lucht, anderzijds de witte wolken. Daar ergens tussen is nog plaats voor de zon. Een schitterend tafereel. Met een gang van 913km/h vlieg ik over de Atlantische oceaan op naar Sint Maarten, daar vindt namelijk een tussenstop plaats. Vanaf ik daar is het, denk nog z'n twee uur vliegen, geen idee eigenlijk.

Ik heb een mooie zitplaats, bij de nooduitgang. Mocht er iets gebeuren, zal ik iedereen de weg wijzen. Voordeel is de extra beenruimte die je hebt. Nadelig zijn mijn koude voeten. Op een of andere manier komt er koude lucht onder die deur vandaan en met een temperatuur van -60 graden buiten is het niet gek dat mijn voeten kou vatten. Gelukkig heb ik een dekentje gekregen en blijven mijn voeten iets op temperatuur. De wc is vlakbij, ook zo ideaal. Naast heb ik, hoe is het mogelijk, een man en vrouw uit Friesland. Zo ver van huis en toch zo dichtbij. Zij zullen uitstappen op Sint Maarten. Een leuk gezelschap en dat maakt de lange zit toch iets aangenamer.

(...)

Na de tussenstop op Sint Maarten zijn we razendsnel doorgevlogen naar Curacao, een uurtje en toen waren we er al. Rond kwart voor vier ben ik geland op het prachtige Curacao. Na een paspoort controle en bagagecontrole kon ik eindelijk de wijde wereld in. Mijn appartement genootje was er om mij op te halen en samen zijn we naar het appartement gereden. Onderweg was ik wat achterover geslagen van alle indrukken die er over me heen kwamen. Inmiddels ben ik een beetje geacclimatiseerd. Ik heb mijn tas uitgepakt en inmiddels is het rond half acht, pikkedonker en heb ik honger als een malle. Nicole, mijn kamergenootje, is zo lief om pannenkoeken voor me te bakken. Die zijn namelijk snel klaar en veel honger hebben we al niet meer. Ik duik na het eten niet al te laat mijn bed in. Ik ben al behoorlijk lang op en de vermoeidheid begint op te spelen. Ik hoop jullie snel meer te kunnen vertellen.

Leafs Harmke