Wennen geblazen

Alweer een week voorbij 19 februari 2015

En toen was het eindelijk zover, mijn eerste stagedag. Na een dik uur te hebben rondgereden had ik het eindelijk gevonden. Ik was er een keer eerder geweest, maar had blijkbaar niet goed de weg onthouden. Het is me uiteindelijk gelukt om de weg te vinden en daar stond ik. Een uur te laat weliswaar, maar daar maakt men zich hier niet zo druk om. Er waren maar weinig mensen en het enige dat ik kon doen is rondkijken en al die eerste indrukken op me in laten werken. Al snel kwamen de eerste kinderen binnen en werd ik warm onthaald. Ik was verbaasd, die kinderen kennen me niet eens en toch komen ze bij je voor een knuffel of wille het een en ander laten zien. Nadat alle kinderen binnen waren, ben ik maar bij een willekeurige groep gaan zitten en heb ik die middag toegekeken hoe die groep te werk ging. Ik loop stage in een naschoolse opvang die kinderen uit gebroken gezinnen opvangt. Dit ter voorkoming van hangjongeren op straat en eventuele drop-outs (jonge schoolverlaters). De opvang draait nagenoeg op vrijwilligers en leeft van subsidies van de overheid en donaties die men krijgt. Weer heel wat anders dan we in Nederland gewend zijn, althans wat ik gewend ben. De naschoolse opvang heeft verschillende kleur groepen die oplopen in leeftijd. In totaal zijn er z’n zes groepen. Ik ben niet de enige stagiaire op de opvang, er zijn nog twee HBO-stagiaires en samen gaan we de organisatie eens flink onder de loep nemen op zoek naar verbeterpunten. De organisatie staat hier prima open voor en wil alleen maar leren en beter worden. Ik heb de eerste week vooral op verschillende groepen meegedraaid en ik heb me mee laten slepen in het reilen en zeilen van de opvang. Ik moet daar best een beetje aan wennen. Er is wel een bepaalde structuur, maar dat verloopt niet altijd soepel. Daarnaast spreken veel kinderen Papiaments en maar gebrekkig Nederlands. Ik vind dat soms lastig, want dan versta ik er echt helemaal niks van. Gelukkig helpen de leidster me en die vertalen regelmatig. Daarnaast moet ik wel gewoon Nederlands blijven spreken omdat het van belang is dat de kinderen ook Nederlands leren. Na mijn eerste stageweek had ik direct een week vrij, de carnavalsvakantie. Deze periode staat namelijk veelal in het teken van Carnaval en alle activiteiten daar om heen. Volgende week ga ik dus echt echt starten met de stage en zal ik aan de bak moeten. Ik heb er zin in en samen met de twee andere stagiaires gaan we iets moois neerzetten.

Afgelopen weekend en week was het dan zover, het Carnaval. Ik heb genoten van het Carnaval, de mooie kostuums die mensen dragen, de ontspannend en gezellige sfeer die heerst en vooral van de gezelligheid van mensen. Twee keer heb ik de grote parade gezien, een keer overdag en een keer in de avond. Beide keren was indrukwekkend en bijzonder om te zien. Sommige kostuums waren echt heel mooi gemaakt, terwijl andere kostuums minder indruk op me maakten. Samen met Nicole en mijn huisbaas hadden we een mooi plekje op een of andere vrachtauto. Vanaf hier kon je het goed zien en had je mooi het overzicht over alles. Door het all-inclusive abonnement dat we hadden, werd eten en drinken geregeld en dat was super handig. Geen gesjouw met koelboxen etc, maar gewoon je warme en koude maaltijd ophalen. Het was ideaal. Carnaval zit er nu op en alle tribunes, stellages, banken en noem maar op moet weer opgeruimd worden. Een mooi gezicht om te zien hoe begaan iedereen met elkaar is en iedereen elkaar helpt.

Na het Carnaval had ik een week vakantie. In deze week heb ik vooral op het strand gelegen en Willemstad verkend. Er komen regelmatig (grote) cruise schepen aan en laat nou net de Holland Amerika lijn daar een van zijn. En terwijl ik samen met een appartementsgenoot op het terras zat te genieten van een drankje, ging die grote Holland Amerika lijn er vandoor. Wat een joekel van een boot, echt enorm. Een prachtig gezicht om te zien hoe dat de wijde zee in gaat.

Straks ga ik nog even wat boodschapjes doen en dan zien we vanmiddag wel weer verder.

Ayó Harmke!