Reizen is naar jezelf kijken

Reizen is naar jezelf kijken maar dan tegen een andere achtergrond

Het einde begint nu echt in zicht te komen. Maar het einde betekent ook de start van weer iets nieuws. Over een drie weken vlieg ik alweer terug naar huis en ik kan nu al zeggen dat de tijd voorbij gevlogen is. In het begin lijkt het allemaal zo ver weg, duren de dagen lang en heb ik mezelf wel eens afgevraagd wat ik hier eigenlijk doe, was ik helemaal gek geworden?
Ondertussen weet ik beter en heeft deze ervaring mijn rijker gemaakt dan mijn hele bankrekening tot dusver had gedaan. Ik heb zoveel gezien en gehoord en nog steeds valt mijn mond wel eens open van verbazing. Hoe kan het dat er op één en dezelfde wereld zo ontzettend veel verschillen zijn? Daar dacht ik in het begin veel over na. Nu niet meer, nee, nu omhels ik de verschillen en heb ik gezien hoe het leven ook anders kan. Onvoorstelbaar hoe zwart wit wij soms denken. De wereld kan echt, geloof me, onwijs kleurrijk zijn. Ik geniet nog elke dag, elk uur en elke minuut van mijn verblijf hier. Ik ontdek nog steeds weer nieuwe dingen. Morgen start mijn 20e week alweer. De tijd vliegt echt, al zullen sommigen van jullie hier misschien anders over denken. Tijd voor weer een update van de afgelopen weken.

Nog toen mijn ouders hier waren, heb ik samen met hun een fotoshoot gedaan om deze supergave ervaring, samen met hun, voor altijd vast te leggen. Mijn ouders zijn al lang en breed weer terug in het mooie Berltsum, maar ik heb ondertussen de dvd met foto’s gekregen. De fotograve heeft maar liefst 99 foto’s voor ons op dvd gezet en van al deze foto’s een filmpje gemaakt. Huilend heb ik tien minuten lang naar het filmpje gekeken, wat een ontzettende gave foto’s. Een aantal heb ik ondertussen gedeeld, maar de rest blijft verrassing en zien jullie pas als ik weer terug ben in Nederland. Een prima geslaagde shoot met een prachtige herinnering. Ik ben er onwijs blij mee.

De afgelopen periode heb ik met stage regelmatig een uitje gehad. Deze uitjes krijgen de stichting van donateurs die de organisatie een warm hart toe dragen. Zo ben ik met de oudste kinderen naar een soort concert van Levi Silvanie geweest, een volgens mij vrij bekende zanger hier. Zijn voorstelling was gebaseerd op waargebeurde verhalen en sprak me en de kinderen erg aan. Ik heb enorm genoten, en dan met name ook van de kinderen. Als je kinderen ziet genieten, dat geeft zoveel veel voldoening, dan kun je mij niet blijer maken. Daarnaast ben ik ook naar een balletvoorstelling geweest. Dit was het jeugdballet en de voorstelling werd gedaan door kinderen in de leeftijd van vier tot ongeveer twintig jaar. Ook dit was weer een enorme ervaring, niet alleen voor mij, maar ook oor de kinderen. Wederom hebben zij, en ik dus ook, enorm genoten van een supergave voorstelling.
Ik vind het prachtig om te zien dat er daadwerkelijk mensen zijn die de organisatie een warm hart toe dragen en de kinderen iets willen bieden.

Naast stage heb ik ook nog andere activiteiten ondernomen. Zo heb ik begin deze maand met dolfijnen gezwommen. Wat een supergave ervaring, eentje om echt nooit meer te vergeten. Op aanraden van Anouk toch maar besloten deze kans niet te laten gaan, maar het gewoon te doen. Tot op de dag van vandaag heb ik daar absoluut geen spijt. Ik ben in het diepst van mijn hart niet een echte dierenvriend. Vind het leuk om dieren te zien en te spotten maar daar is het ook wel mee gezegd. Maar zodra ik het water in ging en samen met deze bijzondere dolfijnen aan het zwemmen was, kwam er iets los. Het was zo enorm gaaf en zo bijzonder om mee te mogen maken. Ik heb enorm genoten van deze dieren en het plezier dat zij uitstraalden heeft me geraakt. Het leven is tenslotte ook een groot feest, dus pluk de dag, geniet er van! En dat heb ik absoluut gedaan.

Een aantal weken terug hebben we ook de Blue Curaçao fabriek landhuis iets bezocht. Het is een landhuis waarin het drankje Blue Curaçao gemaakt wordt. Een leuke culturele ervaring al zie je weinig. Ik had er misschien wel iets meer van verwacht, desalniettemin mocht we natuurlijk diverse smaken proeven en daar zeg ook ik geen nee tegen. Mijn voorkeur ging uit naar de normale blue curaçao zonder toevoegingen en dergelijke. Ik houd nog steeds van zoete drankjes en de reguliere blue curaçao is het zoetst. Ook zijn we afgelopen weekend Naar de blue room geweest. Dit is een onderwatergrot vlakbij het strand van Santa Cruz. Op dit strand woont Captain Goodlife met zijn vrouw en kinderen en hij brengt je in een boot naar de onderwater grot. Omdat de zon niet heel sterk was, was het onderwaterlicht iets minder mooi, maar ondanks dat was het gaaf om in een soort van grot te zijn terwijl je lekker aan het snorkelen bent. De onderwaterwereld is daar ook super mooi, vele schollen vissen bij elkaar en ik heb een enorme krab gespot. Echt, een hele grote!

Dit is alweer heel wat informatie. En dat maakt ook dat er bijna een einde komt aan deze blog. Op maandag 30 juni vertrek ik samen met Nicole naar een ander appartement om daar mijn laatste weekje door te brengen. Ik zou jullie dan ook willen aanraden geen kaartjes meer sturen. Hoe graag ik deze ook ontvang, ik kan geen zekerheid bieden dat ik de kaartjes ook daadwerkelijk ontvang. Voor iedereen die mij een kaartje al gestuurd heeft, super lief, attent en enorm bedankt. Ik voel me vereerd om te zien hoeveel mensen nog aan me denken, ondanks dat ik aan de andere kant van de wereld zit. Hartverwarmend!

Lieve mensen, tot over drie weken. Dan zie ik jullie allemaal weer in ons koude kikkerlandje!

Leafs Harmke xxx